Ay Işığında Öyküler - 06

Ludwig van Beethoven - 6. bölüm

"Dostum Franz. Zavallı bir hayat geçiriyorum. İki yıldan beri herkesten kaçıyorum. Çünkü insanlarla konuşabilmem imkânsızlaştı. Sağır oldum. Başka bir meslekte olsam önemli değildi. Ama benim mesleğimde bu korkunç bir şey. Sayısı pek de az olmayan düşmanlarım buna ne diyecekler? Tiyatroda oyuncuları duyabilmek için orkestranın yanı başında durmam gerekiyor. Eğer biraz uzakta durursam, çalgıları ve insan seslerini duymuyorum. Yavaş konuştuklarında ise çok zor işitiyorum. Diğer taraftan birisinin kulağıma bağırması benim için dayanılmaz bir üzüntü. Dünyaya geldiğime çok defa lanet ettim..." L. van Beethoven

Beethoven, 1801 yılında yakın arkadaşı Wegeler'e yazdığı mektupta, ilerleyen sağırlığını ve bundan duyduğu ıstırabı bu satırlarla anlatır. Beethoven'in aşık olduğu, Onu en çok etkileyen ve üzen Guilietta'nın, Kont Gallemberg ile evlenip, Napoli'ye yerleşmesi bestecinin yaşadığı en büyük acıdır. İyileşme umutlarını tamamen yok eden bu acı ve bezginlik karşısında silkinme çabaları, o dönemde yazmış olduğu eserlerde kendini gösterir. Beethoven, sağırlığının ilerlemesine rağmen 1802 yılına kadar, konserlerde ve soyluların evlerinde çalmayı sürdürmüş, çağının virtüözleri ile yarışır. Sağırlığının getirdiği kaygıları ve üzüntüleri yaşadığı dönemde 0p. 10, 1 numaralı Do minör piyano sonatını ve 0p.26, 12 numaralı piyano sonatını besteler. Eserin üçüncü bölümü "Cenaze Marşı" başlığını taşır.

Sağırlığı ve hastalığı saklanamayacak bir hal alır. 1815'ten itibaren de insanlarla sadece yazışarak iletişim kurar. Bu dönemde kendini tüm gücüyle bestelerine verir. Kendinden sonraki pek çok besteciyi etkileyen, Wagner'in tümel sanatına giden yolu açan 9. Senfonisinin de aralarında olduğu önemli eserlerini sağırlığın tam anlamıyla kendisini esir aldığı dönemde besteler.

7 Mayıs 1824'te, 9. Senfoninin sahnelenişinde yönetime katılıyorken, kendisini alkışlayan halkın davranışından habersizdir. Şancılardan biri elinden tutup, seyircilere doğru döndürdüğünde; Tüm dinleyicilerin kendisini ayakta, coşkulu şekilde alkışladığını görür. O anda ölümün yaklaşmakta olduğunu anlar.1826 yılında zatürreeye yakalanır. Onu ziyaret eden Doktor Spiller, görünüşte neşeli olduğunu söyler. Yazılanlara göre de bestecinin öleceğine pek inanmaz. Dostları uzaktadır. 1826 yılının Kasım ayında, yeğenini doktor aramaya gönderir. Doktorun geç gelişi ve tedavinin kötü olması Onu daha da yıpratır. 17 Şubat 1827'de geçirdiği üç ameliyat sonrasında, yatağında şu satırları yazar. "Sabrediyor ve düşünüyorum. Her çeşit kötülük, beraberinde bir takım iyilikleri de getirir."

Rabia TAŞALTI





Atölye Hakkında | Özgeçmişler | Fotoğraf | Video | Yazılar | Basında | Etkinlik&Duyurular | İletişim

Piyano derslerimiz Kadıköy/Caddebostan'da devam etmektedir.
Nişantaşındaki atölyemiz geçici bir süreliğine hizmet vermemektedir
Telefon: (0 536) 475 25 71
piyanookulu@zeyneppoyraz.com